www.apbezpieczenstwo.fora.pl

Karo!ina:) · Wysłany: Śro 11:35, 05 Sty 2011 Temat postu: Kolokwium 11.01.2011

Zagadnienia na kolokwium:

*Taksonomia celów
*Operacjonalizacja celów
*Cele kształcenia
*Teoria doboru treści kształcenia
*Metody nauczania (podział metod + opis metod)

Karo!ina:)

Cele kształcenia:- ogólny rozwój sprawności umysłowej, zdolności poznawczych(myślenie, zdolności obserwacyjnej, wyobraźni, pamięci i uwagi)
- kształtowanie potrzeb, motywacji, zainteresowania i zamiłowań ucznia
- wdrażanie do samokształcenia

Kategoria celów kształcenia:
1. cele poznawcze- odnoszą się przede wszystkim do wyposażenia uczniów w system
Podstawowych wiadomości, umiejętności i nawyków
2. cele kształcące – zakładają rozwój sprawności umysłowej i fizycznej uczących się oraz ich zainteresowania i zdolności.
3. cele wychowawcze – służące kształtowaniu wszechstronnemu

Podział celów kształcenia- naczelny
- ogólny
- pośredni
- szczegółowy
- operacyjny

Trzy sposoby ujęcia celów kształcenia:
1.Tradycyjne – przedstawia się w nim charakterystykę jednego lub więcej celów, nie stosując żadnej klasyfikacji.

2.Opisowe – obejmuje zestawienia celów ułatwiające osobom odpowiedzialnym za działalność dydaktyczną (np. Nauczycieli) orientację w tym, do czego ma zmierzać ta działalność, lecz nie stanowią wystarczającego układu odniesienia do mierzenia jej wyników.

3.Taksonomiczne – wzorowane na przyrodoznawstwie, zmierza do ścisłego, kompletnego i rozłącznego ujęcia celów kształcenia, z założeniem, że poszczególne pozycje taksonomiczne mogą stać się przedmiotem pomiaru. Pozycje te ujmuje się genetycznie, funkcjonalnie, bądź ze względu na wyniki końcowe.

Taksonomia celów kształcenia – hierarchiczna klasyfikacja wybranej dziedziny celów kształcenia. Można wyróżnić cztery takie dziedziny:
1.emocjonalną
2.poznawczą
3.światopoglądową
4.praktyczną

Taksonomia celów kształcenia wg B. Niemierko
I. Wiadomości:
A. Zapamiętywanie wiadomości
B. Zrozumienie wiadomości

II. Umiejętności:
C. Zastosowanie wiadomości w sytuacjach typowych
D. Zastosowanie wiadomości w sytuacjach twórczych

Treść kształcenia – to materiał nauczania, zmiany jakie mają zajść w uczniu i czynności wykonywane na materialne nauczanie, dzięki którym zmiana zajdzie.

Teorie doboru treści kształcenia: 1) Materializm dydaktyczny (encyklopedyzm)- celem materializmu było przyswojenie jak najwięcej wiadomości, materiału. Nauka wszystkiego (zwolennik Komeński). Teoria krytykowana za sposób przyswajania wiedzy przez ucznia. Brak kształtowania umiejętności oraz stosowania wiedzy w praktyce. Zarzucano lekceważenie metod nauczania (nauka werbalna).

2. Formalizm dydaktyczny (kształcenie formalne)- celem było pogłębienie i rozszerzenie zdolności poznawczych, zainteresowań. Odwrócenie tego co było w encyklopedyźmie. Treści kształcenia były nieważne. Wysunięto teorię transferu dodatniego, który plegał na przenoszeniu nabytej wprawy na inną czynność. W teorii tej krytykowano przecenianie znaczenia matematyki i języków dla rozwoju zdolności. Lekceważono nauki przyrodnicze i rozumowe poznawanie rzeczywistości. Główną zaletą teorii było zwrócenie uwagi na potrzeby rozwoju zdolności i zainteresowań ucznia oraz na pamięć, wyobrażenie, uwagę i myślenie.

3. Utylitaryzm dydaktyczny- głów. celem było osiągnięcie poziomu wiedzy i działalności jako narzędzi do operowania środowiska (praktyczne przygotowanie do życia) Główne założenia: - uczeń powinien stosować metody naukowe w działaniu takie same które uczyniły cywilizacje tym czym ona jest. W związku z tym uczniowie mieli się koncentrować na zajęciach ekspresyjnych i konstruktywnych oraz na rekonstruowaniu społecznych doświadczeń ludności poprzez zajęcia praktyczne. Zasady budowy programów nauczania: - z. problemowego podejścia do treści kształcenia, - z. kształcenia umiejętności praktycznych w toku rozwiązywania problemów, - z. łączenia pracy z zabawą, - z. aktywizowania ucznia, - z. włączania dzieci i młodzieży w nurt życia środow. lokalnego. Nacisk na umiejętn. praktyczne. Wady teorii to:- faworyzowanie uczenia się przez działanie i nabywanie umiejętn. praktycznych, - lekceważenie treści naukowych wiedzy i sprawności intelektualnych, - taki dobór treści prowadzi do jednostronności wykształcenia, utrudnia zdobycie nowoczesnego poglądu na świat, ogranicza rolę wiedzy do praktyczno życiowych umiejętności.

4. Materializm funkcjonalny- twórca W. Okoń. Gł. celem i założeniem jest aktywne poznawanie otaczającej rzeczywistości uczniów i wdrażanie ich do przekształcania tej rzeczywistości. Poznanie ma służyć usprawnieniu i udoskonaleniu działalności ludzkiej natomiast działanie ma służyć jako wolny sposób poznania rzeczywistości. Kryteria doboru treści wg tej teori miały opierać się na światopogladzie, na ideach przewodnich i wszechstronnej działalności uczniów o charakt. przyrodniczym, społecznym, kulturowym i technicznym.

5.Egzemplaryzm -celem miało być ułożenie materiału nauczania nie tyle w sposób systematyczny co raczej w sposób wzrostowy.

6. T. problemowo-kompleksowa- twórca B. Suchodolski. Celem było ułatwienie uczniom poznania rzeczywistości i należało uczyć poszczególnych przedmiotów nie odrębnie lecz kompleksowo czyniąc przedmiotem działalności poznawczej ucznia problemy których rozwiązanie wymaga posługiwania się wiedzą z dziedziny różnych przedmiotów.

7. Strukturalizm- celem było zaznajomienie uczniów ze strukturą różnych dziedzin wiedzy, rozbudowanie i pogłębienie znajomości tych struktur w miarę rozwoju myślenia i podzielenie treści każdego przedmiotu nauczania na elementy podstawowe i wtórne.

8. T. programowania dydaktycznego (strukturyzacji operatywnej)- gł. założeniem było nie czego uczyć ale jak to czynić w sposób optymalny. Analiza treści kształcenia miała się odbyć za pomocą metody macierzy dydaktycznej i grafów. Plan nauczania- to wykaz przedm., liczba godz. i rozkład na poszczególne lata. Program nauczania- dot. jakich wiadomości, umiejętności i nawyków mają przyswoić uczniowie. Progr. nauczania składa się z: - uwag wstepnych (cele nauczania przedmiotu), - materiał nauczania (prawa, pojęcia, teorie, zasady danego przedmiotu), - uwagi o realizacji przedmiotu (są to wskazówki umożliwiające skuteczną realizację przedm.) Oprócz obowiązkowych przedm. są jeszcze fakultatywne które rozwijają indywidualne potrzeby i zainteresowania.

Zamiana celów ogólnych na operacyjne nosi nazwę operacjonalizacji celów, w toku której cele ogólne powinny według B.Niemierki (1997) ulegać następującym zmianom:• sprecyzowaniu (trzeba pozbawić sformułowanie wyrażeń luźnych, niewiążących, służących ozdobie i autoreklamie systemu),
• uszczegółowieniu (pojedyncze dość lakoniczne hasło zmienia się zwykle w kilka dłuższych zdań lub równoważników zdań o bogatej treści),
• konkretyzacji (sytuacja, w której działanie się dokonuje i stan końcowy, do którego zmierza, muszą być możliwie dokładnie określone),
• upodmiotowieniu osiągającego cel (cel powinien opierać się na inwencji, osobistym wkładzie i pełnej odpowiedzialności jednostki oraz stanowić dla niej pewną określoną wartość).

Metody nauczania są juz podane Smile

jankesss007

dziekujemy:)

kasia.k

Karolinko jestes boska Smile

Dziekowac

bedzie z czego sciage zrobic Very Happy

Karo!ina:)

prosze prosze:) ale naprawde nie ma za co dziekowac:) jak mam to sie dziele:P

Karolina · Dołączył: 19 Mar 2010 Posty: 17 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

i właśnie za to Ci dziękujemy Smile

lupula · Dołączył: 04 Mar 2010 Posty: 16 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

to ma być poprawa, czy wszyscy maja pisać?

jankesss007

wszsycy pisza z trzech dzialow jest:P dwa pierwsze to z tego co mielismy i nowy dzial dziala.
pozdro